“Leuk, we gaan opruimen”

> deel 1 lees je hier <

De workshop

Evelien heet ons welkom en alle deelnemers stelden zich voor. Gezin, werk, hobby… En de aanleiding dat we hier zitten. Voor iedereen was er een andere aanleiding, maar toch noemden de andere dames punten die ik zelf ook herkende (en andersom).

Toen was het tijd voor een beetje theorie. Waarom hebben we zoveel spullen, en hoe komt het dat we er allemaal nu toch zo onrustig van worden. En tenslotte: hoe pak je het aan?

Evelien legde op een heldere manier uit, welke methode zij gebruikt bij het opruimen. Drie vouwkratjes en een to-do boek. Dat is alles wat je erbij nodig hebt. En dat opruimen moet je gedoseerd aanpakken. Nadat je er tijd voor hebt ingepland in je agenda. Om het verhaal te visualiseren hebben we samen de verschillende onderdelen die bij het opruimen horen ingedeeld in de juiste fase. Het leek wel een spelletje.

Zelf aan de slag

[Een dag later] Tja, de beloofde woorden leken waar. Met jeukende handen ging ik naar huis. De volgende dag kocht ik drie vouwkratjes zodat ik die alvast in huis had.

[Een week later] Ik was trots op mezelf, want de maandag erop zou ik de kratjes-methode gaan toepassen. De badkamer: dat leek me een goede gelegenheid. De spiegel en het meubel staan namelijk vol met allerlei toiletartikelen, die nodig eens uitgezocht moeten worden. Alles ging door mijn handen, mét een stofdoek. Weg. Weg. Weg. Bewaren. Weg. Oh hier kan ik iemand anders blij mee maken. Weg. Etc. Zo stond al snel de gehele inhoud in drie kratjes verdeeld. Plus een vuilniszak.

Win-win

De inhoud van het eerste kratje ging terug in de badkamer, op een schoon plankje en opnieuw geordend. Het tweede kratje bevatte spullen die we eigenlijk alleen op vakantie gebruiken. Die gaan in de lade op de slaapkamer, bij de rest van de vakantiespullen. Het laatste kratje: allerlei beauty- en toiletspullen die nog nieuw zijn, nog nooit gebruikt. Ik stopte alles in een oude beautycase en plaatste een bericht op een van de verkoophoeken op facebook.

[Een maand later] Voor €15,- had ik mijn spullen snel verkocht. Ik blij. En de dame in kwestie ook blij. En zij kon ook weer mensen blij maken, want ze had nu flink bespaard op een paar verjaardagskadootjes! Win-win-win dus.

En nu?

[Twee maanden later] Maar net als bij jeuk: Als je het gevoel negeert (als je lang genoeg wacht) gaat het vanzelf over… Er is nog genoeg om op te ruimen. Maar bah. Geen. Zin. Geen. Tijd. Geen… Ehhh…

Die spreekwoordelijke jeuk was weg, een stok achter de deur had ik eigenlijk ook niet. Het opruimen bleef liggen. Ik doe liever wat anders, dat moge duidelijk zijn. Ik ben eigenlijk ook niet meer zo heel trots op mezelf. Het goede voornemen was veel te snel weggeebt…

“Hoe gaat het met opruimen?” vroeg Evelien mij, toen ik haar toevallig weer tegenkwam. “Zal ik je gewoon eens een uur op gang helpen? Dan krijg je er opnieuw zin in.” Dat aanbod heb ik maar al te graag aangenomen. Want eigenlijk wil ik niets liever dan een opgeruimde werkplek. Alleen ik weet op dit moment echt niet waar ik moet beginnen.

Morgen komt Evelien. Morgen gaan we opruimen.

“Yes, opruimen!” In gedachten probeer ik het zo enthousiast mogelijk uit te spreken…..

 

 

Pin It on Pinterest

Share This